Kop op, en naar beneden wandelen om te vertrekken. Doeme toch, onze Fons ligt daar ook nog in de zetel lief te kijken. Ik heb hem mega snel een klein kusje op zijn voorhoofd gegeven en ben daarna maar snel naar buiten gegaan om mijn tranen te kunnen bedwingen. Om half 4 zijn we naar het vliegveld vertrokken. In de auto heel de tijd traanogen omdat ik maar aan één ding kon denken: Senne , senne, senne, ...
Toen ik aankwam samen met Leo op het vliegveld, konden we meteen inchecken. Ik moest vanaf dan alleen verder. Ik moest A54 vinden! Kreeg ik op mijn donder van een politieagent dat ik verkeerd zat: " Kopenhagen? Weer iemand die niet goed geluisterd heeft! " En hij stuurde mij de juiste richting uit.
En altijd als ik die metaaldetectoren zie krijg ik stress! Het zou toch weeral moeten lukken dat ze mij er uithalen? Jaja ...ik zag de meneer al op het scherm wijzen naar de inhoud van mijn tas. Ze dachten dat mijn pastelkrijtjes drugs waren... De mevrouw die mijn tas nakeek zei nog in de rapte: Amai , echt moedig van u dat ge kleuterjuf wilt worden! ...Is kleuterjuf zijn dan zo een marteling?? :)
Alez en toen zat ik daar bij A54 uiteindelijk. Nog een uur moest ik wachten tot ik in het vliegtuig mocht stappen. Toen besefte ik het pas: IK BEN ALLEEN!! En nog altijd had ik heel de tijd traanogen... Ik ben toch niet zo hard als ik dacht! Toen ik op het vliegtuig zat moest ik mijn gsm afzetten en heb ik toch nog héél snel een paar seconde met Senne gebeld. Das toch wel een emotioneel gedoe zene op erasmus gaan amai!
Toen ik in Kopenhagen aankwam was ik eigenlijk meteen verkocht door alles en iedereen! In de lucht zag ik de brug naar Zweden ook al in het water! Ik kreeg al zin in een tripje naar Malmö in Zweden. Mijn bagage kreeg ik ook heel terug en Camilla(Deens meisje) wachtte me op aan de uitgang. We zijn samen naar het huis in Valby gegaan, waar ik ga wonen. Het is echt een hele toffe! Maar ik vind het ergens toch ook wel lastig dat ik niet helemaal mezelf kan zijn doordat mijn Engels natuurlijk niet zo vloeiend en spontaan als mijn Vlaams is.
Om 10 uur kwam ik aan bij het huis! Ik wist de weg vanbuiten omdat ik het vooraf al eens opgezocht had op google street view! Toen ik aanbelde deed er niemand open. Aj aj... Hanne (die enkele dagen voordien al aangekomen was), was niet thuis.En het was super koud en er lag sneeuw overal! Ik begon op alle ramen te kloppen, 10 keer aan te bellen, te roepen naar Hanne. Maar er kwam geen reactie. Na een halfuurtje en een smsje naar Charlotte gestuurd te hebben, kon ik Hanne via haar gsm bereiken. Ineens zag ik een koppeke door het raam piepen. Aha! Hanne was wel thuis! De bel deed het gewoon niet...
Het huis is super gezellig! Ik kon niet wachten om mijn eigen bedje op te dekken en mijn koffers uit te pakken. Hanne is een goede "huishulp" haha . Ze heeft mijn koffers naar boven gedragen, gekookt voor mij...en uiteindelijk heeft ze mij bedreigt met een paar keukenmessen die we aan het afwassen waren. Jaja mama en leo, ik heb den afwas gedaan! En aan Senne: Neen, ik heb niet afgedroogd, ik heb afgewassen!! Hanne is echt een super toffe! Morgen komen de andere 3 meisjes aan en ga ik voor het eerst naar school.We hebben echt een super locatie want het treinstation ligt hier voor onze deur! Ik zou wel nog graag aan een tweedehands fiets geraken, dan kan ik wat rond fietsen door Kopenhagen.
Ik hoop dat ik morgen op school geraak ! :) Want hanne gaat met de fiets dus moet ik alleen met de trein en de bus! Op hoop van zegen! Doeeiiiiii
