Hallo beste Belgen,

Ik begin het toch wel te missen hoor .. ons Belgenlandje. Op vrijdag 16 maart kwam Senne hier aan. Ik was hééél erg zenuwachtig voor zijn komst en was er van overtuigd dat ik alles onder zou huilen op de luchthaven! Om 22u stond ik mooi op tijd te wachten aan de deur waar Senne door zou komen! Stress! Ik had mijn camera al in de hand, omdat ik benieuwd was naar zijn reactie! 22u15...nog steeds geen Senne te zien! En toen plotseling ... daar was hij :) ... de jongeman van mijn leven! Ging hij in mijn armen vliegen?? Beginnen huilen?? Lieve dingen zeggen?? Beste mensen: Dit was het resultaat! :

:) Meneer liep gewoon voorbij! En ik moest helemaal niet huilen toen ik hem zag! Het is toch wel helemaal anders verlopen dan ik dacht. Maar het vreemdste komt nog! Toen hij mij even later een kus gaf en mij eens goed vastpakte, voelde ik mij eigenlijk heel erg vreemd. Eerder een beetje ''vervreemd". 2 Maanden uit elkaar, en een fysieke aanraking voelt plotseling raar aan! Maar enkele uren later voelde ik me al opnieuw erg 'Senne & Claudia", om het zo maar te noemen. Ik heb me hier ook gerealiseerd dat er 2 mensen zijn waar ik 100% mezelf durf en kan zijn, en dat is bij Senne en ons mama! Ons mama zal blij zijn om dat te horen haha :) Ik denk nu ook wel niet dat ik de meest simpele persoon ben dat er is. Als ik iets wil, dan zal ik het bereiken of uiteindelijk toch hebben! Ik kan ook wel best lui zijn... (botst een beetje met mijn doorzettingsvermogen) En ik denk dat ik ook wel heel vaak "kinds" ben ( Ik begin een zin bv heel vaak met : Wat als... Hoe zou het zijn als.... Wat zou je doen als...). Voor sommige mensen kan dit vermoeiend zijn.  Maar dat is allemaal ons mama haar 'schuld', dat heb ik van haar! Die is ook een beetje gek ! Ik heb hier al gemerkt dat sommige mensen een ander soort humor hebben als ik. Voor mij zou het elke dag 1 april mogen zijn! Ik kijk er al naar uit om mezelf samen met ons Fonske achter de deur te verstoppen en ons mama eens goed te laten verschieten! Oja, en ik ben héééééél koppig blijkbaar. Als het dat allemaal maar is! :) Ik denk ook wel dat ik veel positieve kanten heb, maar daar ga ik nu geen tekst over schrijven want dat komt fout over denk ik! ;)

Waar was ik gebleven? Ik spring ook altijd van de hak op de tak he... Nog een Claudia-kenmerkje. Ah ja, Senne was aangekomen in Denemarken! 7 dagen lang is hij in Kopenhagen gebleven. Senne is echt mijn allerbeste vriend. Hoe vaak dat ik hier al wel niet gefantaseerd heb over onze trouw later?! Het was een romantisch weekje. We zijn samen naar de ronde toren (uitzicht over Kopenhagen) en de kleine zeemeermin in Osterport geweest. Maar Senne wou niet samen op de foto gaan met het beeld! Toen was ik wel even gefrustreerd! :) Wat ik leuk vond om te zien is dat wanneer ik lach voor een foto, Senne ook automatisch begint te lachen! Dus ik ga heel mijn leven lachen, en dan leven we lang en gelukkig! We zijn ook samen naar het park geweest, en daar kon je olifanten uit de zoo zien staan! En ik heb daar ook even op de trampolines gesprongen :) Mijn conditie begint stilletjes aan toch wel erg achteruit te gaan hoor! En ik had me verslikt in mijn wortel! We zijn toen ook eventjes op een bankje gaan zitten, en toen heb ik enkele gigantische ganzen gevoederd! Met koekjes! Toen ze op 20 cm van onze benen stonden werd Senne boos haha. (Ik denk dat hij een beetje bang werd en dit niet toe wilde geven). De ganzen waren wel heel eng dus ik neem het hem niet kwalijk. Dus gingen we snel lopen!

 Ons kortste bezoekje was dat van 'Christiania', de hippiebuurt in Kopenhagen. We verwachte er niet zo veel van, maar we waren al meteen helemaal van de slag toen we deze buurt binnenliepen. Ze verkochten daar allerlei drugs aan hun kraampjes. Hun kledingstijl vond ik wel uniek en de beschilderde huizen vond ik ook prachtig, maar het hele drugsgedoe vond ik maar niks! En Senne ook niet, aan zijn gezicht te zien! Hij was er een uur later nog niet goed van. Hier enkele foto's:

Mijn twee favoriete dagen waren die van het bezoekje aan de zoo, en aan amagerstrand! Toen het lekker warm was en het zonnetje volop scheen gingen we samen naar de dierentuin. Als er één ding is waar ik gek op ben, dan zijn het wel dieren! Het kind in mezelf kwam terug naar boven. Het eerste wat we zagen waren allemaal kleine aapjes. Ze leken echt zo hard op kleine mensjes! Ik vind het toch ook wel heel erg zielig dat ze daar in zo een kleine kooi moeten zitten. Ik zou ze zo adopteren en ze terug naar Afrika brengen! De giraffen vond ik het indrukwekkendste! De giraffen hier kon je ook van dichtbij bekijken. En met dichtbij bedoel ik echt op een afstand van 1,5 meter! Je kon ze zelfs een tussendoortje geven! En ze waren gigaaaannntisschhh groot! Naast de apen en de giraffen vind ik de nijlpaarden ook geweldig. Ze klinken een beetje als de stoomboot van de Sint en ze zijn zo traag! Ik heb de nijlpaarden ook een bezoekje aan de tandarts aangeraden! De nijlpaarden zaten gewoon in een grote visbak. Dus je kon hen door het glas zien zwemmen! Echt de moeite en de beste zoo die ik al gezien heb!Op een gegeven moment zag ik een jongeman een pinguin schetsen! De pinguin stond mooi te poseren en bleef gewoon staan. Ik kon het toch niet laten om even subtiel voorbij de tekenaar te lopen en eens op zijn papier te loeren. Hij lachte vriendelijk en begon verder te schetsen. Dat moet ik toch ook eens doen! Zo kijk je tenminste 'echt' naar de dieren. Elk detail telt en wordt gezien!

Ik kan er nog altijd niet aan uit dat er mensen zijn die niet van dieren houden :) kijk naar die handjes!

Senne: Kijk Claudia een zebra!! Claudia: dat is toch helemaal geen zebra:) ? Senne: jawel !!

tekenaar!

aan de kant schoffie!

wat een beeldige prinses!

Die wilde ik echt zo graag mee naar huis nemen...

den Harry! Het kon hem allemaal niks schelen wat er rondom hem gebeurde!

Enkele dagen later gingen we samen naar Amagerstrand. Het is een strandeiland, waarbij je zicht hebt op de brug naar Zweden en aan de overkant ook echt Zweden ziet liggen. Het was erg warm en het zonnetje scheen opnieuw prachtig! De laatste volledige dag (vrijdag) zijn we ook voor één dag naar Zweden geweest met de trein (30 minuten). De Zweedse taal is echt grappig! Ze gaan heel de tijd de hoogte en de laagte in met hun stem. Het lijkt alsof ze zingen. Hier enkele foto's :

 Toen het zonnetje nog eens voor een hele dag ging schijnen zijn we naar de botanische tuinen geweest! Het was mooi, maar ik had er meer van verwacht. Ik had ter plaatse ook nog een discussie met Senne over het feit of je al dan niet binnen mocht gaan in de grote serre centraal gelegen in de tuinen. Ik dacht van wel maar hij bleef beweren van niet :) Dus uiteindelijk zijn we niet binnengegaan omdat ik niet alleen wilde proberen ... Achteraf is gebleken dat het dus wél mocht ;) iedereen heeft mooie foto's van al die prachtige plantjes. Maar het maakt me niets uit want ik heb toen toch een leuke dag gehad!

een gestorven schildpad!

Voor Senne zijn verjaardag heb ik hem een gigantische piratenboot van Lego gegeven! Ik heb hem nog nooit zo geconcentreerd bezig gezien! Telkens als hij er aan begon te bouwen, ben ik rustig naast heb komen liggen. Echt prachtig om te zien hoe hij er helemaal in opging. Hij was precies terug 8 jaar! Moet eens kunnen toch? :)

En dan op 24 maart (Senne zijn verjaardag) moest ik tot ziens zeggen! Wat een afschuwelijk moment. Normaal gezien ging ik Senne samen met zijn bagage naar de trein brengen en gingen we samen naar de luchthaven. Ik ben nog niet eens tot aan de voordeur geraakt! Ik zag hem zijn koffer naar beneden doen en ik moest al huilen! Omdat het me nooit zou lukken om dag te zeggen tegen hem op de luchthaven, hadden we afgesproken dat hij gewoon rustig zou vertrekken en de deur achter zich dicht zou trekken. "Dag lieve Clauwie...Pats... deur dicht". Huilen dat ik deed! Mijn hart brak dat ik hem op die manier moest laten gaan. Huilend ging ik naar boven voor de raam staan en begon ik nog op de raam te kloppen om te wuiven. Hij hoorde het niet dus begon ik een beetje te panikeren. Dan ik heb de raam maar geopend en ben ik zijn naam beginnen te roepen. Maar ook dat kon hij niet meer horen. Dus ben ik nog een verdieping hoger gaan staan en opende ik daar de raam. Toen heb ik één keer uit volle borst: Seenneeee!!!, geroepen, want ik kon hem zelfs al niet meer zien! Plotseling kwam hij terug om het hoekje gelopen, en lachte hij nog eens lief :).
Gelukkig was Charlotte er om mij een beetje te troosten! Ze heeft mij een knuffel gegeven en moest zelf ook al huilen haha. Liefde is toch iets gek he. Ik weet één ding: Ik ga later met Senne samenwonen, geweldig fantasierijke kindjes hebben en met hem trouwen. ( Sommige gaan hier mee lachen, maar je moet toch doelen in het leven hebben hé? :) )

Over doelen gesproken. De laatste tijd zit ik weer erg hard te fantaseren over mezelf als lagere schooljuf. Ik wil me zo snel mogelijk inschrijven en deze zomer alvast beginnen studeren. Frans en wiskunde lijkt me toch niet zo simpel. Ik ben wel een talenknobbel,...maar die wiskundeknobbel heb ik nog nergens ontdekt! Maar een wil is, is een weg! Jammer genoeg kan ik dat jaar niet meer bij studeren bij ons op de KHK, maar zal ik naar KDG moeten gaan. Mijn ouders gaan verhuizen naar Essen(dus ik ook), en de verbinding is niet goed. De enige bus die ik zou kunnen nemen, wordt volgend jaar afgeschaft! En een auto heb ik nog niet. Ooh nu ik er aan denk! Dan ga ik Geert Leysen misschien wel terug kunnen zien? Ik dacht dat zij daar nu ook lesgaf als dansdocent? In Essen kan ik heel gemakkelijk de trein nemen naar Antwerpen, dus dan moet het zo maar. Wat ik wel ga missen zijn onze leerkrachten. Ik was er daarnet in de Mc Donalds nog over bezig met Charlotte: ze mogen zeggen wat ze willen over de KHK! Wij hebben geweldige leerkrachten! Dus ik ga nog genieten van de laatste 2 maanden op de KHK, en dan ga ik voor iedereen beginnen duimen dat ze snel werk zullen vinden op de kleuterscholen.

Vele groetjes aan iedereen daar in België, ik kijk al uit naar mijn terugkomst!

Claudia